Digitalisering en werkdruk binnen burgerzaken
Wat is het effect van digitalisering op de werkdrukbeleving?
Is digitalisering een hulp of een stressfactor?
Een technische uitleg van werkdruk is volgens de TNO werkdruk wegwijzer "een disbalans tussen de eisen die het werk stelt aan een werknemer (de 'taakeisen') en de mogelijkheden die deze werknemer heeft om dat werk goed uit te voeren (de 'regelmogelijkheden'). De Wegwijzer spreekt dus van werkdruk als een werknemer zijn werk niet volgens de gewenste kwaliteit kan leveren, niet afkrijgt én als diegene niet de mogelijkheid heeft hier iets aan te veranderen. (bron: TNO)
De verandering van digitalisering op de werkvoorraad
Zijn de hoeveelheid verhuisbewegingen enorm toegenomen en de aanvragen om uittreksels en afschriften? Of is het de manier waarop de aanvragen worden aangeboden die het verschil maken?
Sinds aanvragen digitaal binnenkomen, is de werkvoorraad altijd up-to-date en zichtbaar. Heb je net een verhuizing verwerkt, komen er ondertussen weer twee binnen. Dat voelt als een bodemloze put. Welk moment je ook kijkt; de werkvoorraad is eigenlijk nooit meer "op". Het bakje raakt niet meer leeg. Deze verandering kan, of er nu wel of niet meer verhuizingen worden doorgegeven, ervoor zorgen dat je niet het gevoel hebt je werk af te krijgen. Door de continue instroom van aangiftes (in dit voorbeeld verhuizingen) is het werk nooit af. Je hebt hier ook geen controle over: de aanvragen blijven maar komen. Daardoor kan je het gevoel krijgen harder te moeten werken, sneller te moeten werken. Er ontstaat haast en in deze haast kunnen makkelijk wat (kleine) foutjes ontstaan.
Wat is het verschil met vroeger dan?
Want het is niet zo dat er nu dusdanig meer aanvragen binnenkomen dat de werkdruk zo hoog moet liggen. Het grote verschil is dat alles gecontroleerder binnenkwam. Aanvragen voor gegevensverstrekking van derden kwamen netjes één keer per dag via de post binnen. Die kon je wegwerken en dan was het klaar voor die dag: er zat een einde aan het stapeltje. Het bakje was leeg! Alleen bijzondere gevallen bleven liggen. Maar je had de ervaring dat je een taak afmaakte. Die ervaring is erg belangrijk voor de voldoening die je haalt uit je werk én de waarde die je jouw eigen kwaliteiten toekent. Als je het af krijgt en alles gaat goed, dan voel je jezelf beter. En dat is ook logisch.
Vrije inloop tegenover balie bezoek op afspraak
In zekere zin gaat het hierboven genoemde ook op voor werken op afspraak of op vrije inloop. En alles heeft te maken met de wijze waarop je iets ziet en ervaart. Als je de dag start en je ziet een propvolle agenda, denk je: "Wow! Ik moet hard werken vandaag. Dat wordt druk! Heb ik wel tijd voor een bakje koffie? Kom ik er wel aan toe?". De inwoners verwachten nu eenmaal dat ze op het afgesproken tijdstip geholpen worden. En liever 10 minuten eerder dan één minuut later.
Dat was wel anders dan met de vrije inloop. De verwachting bij de inwoners was dat ze moesten wachten. Alleen dat is al anders: de verwachtingen van de inwoners. Dat voelt ook anders voor jou als medewerker. En je kon gewoon zien hoe de dag kwam. Was het rustig dan kon je even andere taken uitvoeren. Werd het plots druk? Dan kon je 'even snel' die hal leegwerken! En dicht is dicht. Iedereen die voor de sluitingstijd binnenkwam hielp je wel, maar op een gegeven moment wist je dat de deuren dichtgingen. Dat is een in theorie minder voorspelbare situatie die uiteindelijk meer duidelijkheid oplevert. Als je zeker weet dat je niet weet wat er gaat gebeuren, dan stel je jouw gedachten daarop in. Zie je een propvolle agenda met alleen vastgelegde afspraken, die je misschien al niet volledig kan overzien, en komt op een afspraak voor één paspoort dan een heel gezin binnen? Dan is het overzicht helemaal verloren.
Is er wat aan te doen?
De kans dat de werkwijze, digitaal en werken op afspraak, gaat veranderen is klein. Verhuizingen doorgeven via DigiD is voor de inwoner namelijk fijner en het kan resulteren in een meer accurate registratie. Je kan dan namelijk iets doorgeven wanneer je er even bij stilstaat, ook zondagavond om 23.15 uur. Een afspraak maken tijdens kantooruren, als je zelf gewoon aan het werk bent, is niet fijn en zal er wellicht sneller bij inschieten. Als de digitalisering verder ontwikkelt zoals het nu gaat zal je uiteindelijk niet elke verhuizing meer hoeven zien als medewerker Burgerzaken. Nu is het al mogelijk om risicoprofielen in te bouwen in je gedigitaliseerde proces waardoor alleen risicogevallen naar voren komen en de rest automatisch wordt verwerkt. Hoe meer we inzetten op deze ontwikkelingen hoe meer deze ten dienste van ons komt te staan.
Waarschijnlijk zit de grootste verandering in leren omgaan met 'het nieuwe normaal'. Dat klinkt als iets waar je niet direct wat aan hebt, maar wat daadwerkelijk de oplossing gaat zijn. Uiteindelijk bepaal je zelf hoe je het werk indeelt en is het nog mogelijk om dingen behapbaar te maken. Dat kan zijn om in de werkvoorraad het per datum af te werken. Zo kan je bijvoorbeeld zeggen: ik verwerk nu de verhuizingen die gisteren binnen zijn gekomen en als die afgerond heb ga ik een andere taak uitvoeren. En zo heb je de mogelijkheid om overal behapbare stapeltjes van te maken die je dan toch kan afronden.
Of dit iets is wat voor iedereen werkt en of het toekomstbestendig is? Dat is de vraag. Maar het is denk ik een goed punt om te starten.
Opinie Publiek & Burger
